مدح و ولادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
تـا دسـت خـدا آیـنـه را داد به کـعـبه از شدت شهـدش ترک افتاد به کعبه پیش قـدمش سیـنه درید و همه دیدند این کار چه قدر وشرفی داد به کعبه تاریکی بت خانه فرو ریخت به یُمن نـوری که خـداونـد فـرسـتاد به کعبه وقتی عدد عشق در عالم صد و ده تاست حرفی نـزن از بـاقی اعـداد به کعبه آمیـخـتـه شد جـاذبـه و دافـعـه با هـم با آمـدن جـامـع الاضـداد! به کـعـبـه پُر میشود از عطر وجودش همه عالم هر بـار می‌افـتـد گـذر بـاد به کـعـبه بر سینه نگه داشته نقـش شرفـش را ای عشق بگو دست مریزاد به کعبه |